Na mijn reis naar India was thuiskomen moeilijk. Wennen in Mysore, waar ik mijn Advanced Teacher Training deed, ging zonder problemen, maar terug-wennen hier in Nederland ging een stuk minder soepel. De yogabubbel waar ik mij daar zo heerlijk in kon wentelen bestond hier opeens niet meer en het ‘echte leven’ begon me in richtingen te trekken waar ik helemaal niet heen wilde. Voor ik het wist stonden Stress en Depressie al weer hand in hand bij me op de stoep. Hoe kan dat toch? Ik ben nuchter genoeg om te snappen dat ik in India alle sores van het drukke Nederlandse leven achter me kan laten en me daarom waarschijnlijk een stuk  lichter en vrijer voel. Maar het gevoel van tevredenheid en rust zit toch ín mij? Ik kan het niet meer voelen als ik thuis ben.

Een dag of vier blijft de kalmte en gelukzaligheid hangen en daarna voel ik het als los zand tussen mijn vingers door glippen. Ik probeer het eerst te ontkennen (“joh ik voel me fantaaastisch! Ja India was geweeeeldig!”) en daarna ben ik wanhopig bezig om dat goede gevoel vast te houden. Maar hoe harder ik mijn hand dichtknijp om de korreltjes vast te klemmen, hoe sneller het zand wegstroomt.

In de yoga gaat het net zo; hoe harder je vecht in een pose, hoe moeilijker het wordt om deze vast te houden. Je lichaam wordt harder en daarmee creëer je steeds meer hardheid in je lijf en in je hoofd, in je gedachten. Natuurlijk mag je lichaam moeite doen of hebben in een asana. Zeker als je net begint is elke houding nieuw en moet je erg wennen aan hoe je je lijf gebruikt. Maar als je wat langer aan yoga doet en je bent bekend met de verschillende poses, zal je merken dat sommige houdingen je nou eenmaal beter afgaan dan andere. Juist in de asana’s waar je moeite mee hebt is het zo belangrijk om lief te zijn voor jezelf, om niet tot het uiterste te gaan en om zachtheid te creëren in je lichaam. Je zult merken dat het dan steeds makkelijker wordt en je spieren en gewrichten steeds soepeler. En nogmaals, je lijf mag best moeite doen in de houding, maar in je hoofd moet geen gevecht ontstaan om in de houding te blijven. Je kunt je ademhaling gebruiken als richtlijn; kun je nog steeds diep en rustig ademhalen en heb je het gevoel dat je zeker tien minuten zou kunnen blijven staan zonder te bewegen? Top! Dan geef je zowel je lichaam als je geest ruimte. In de yoga Sutra’s van Patanjali heet dit ‘Sthira sukham asanam’ wat letterlijk Stabiliteit en Comfort in de pose betekent en waarin je een gevoel van vrijheid teweeg brengt door middel van de houding in zowel je lichaam als je geest. Je zal ook merken dat de gedachten of oordelen naar jezelf toe op zo’n moment rustiger en vriendelijker worden.

Het heeft een aantal weken geduurd voor ik dat proces weer een beetje op gang kon krijgen. Nu kan ik weer op mijn yogamatje staan en genieten van wat er wèl lukt. Dat wens ik jou ook toe!

Namasté